سفالینه (سرامیک) به آن دسته از محصولات گفته می­شود که با استفاده از انواع خاک های معدنی(مواد غیر آلی و غیر فلزی) با روش های گوناگون همچون چرخکاری، ریخته گری، روش ورقه ای و فتیله ای یا دستی ساخته می­شوند و سپس در کوره پخت می­شود.

در کارگاه سفال و سرامیک تیدارس پس از اماده سازی گل بر اساس طراحی انجام شده ظروف مورد نظر با چرخ سفالگری و یا سایر روش ها حالت داده می­شود. پس از ساختن، تراش و خشک شدن، سفالینه ها داخل کوره قرار می­گیرد تا پخته شود. دمای پخت بدنه یا بسکوئیت 850 در جه سانتیگراد است. پس از پخت اولیه سفالینه ها با ترکیبی از مواد معدنی و اکسیدهای فلزی لعاب داده می­شوند و دوباره در کوره پخت سرامیک با دمای 1050 درجه سانتیگراد حرارت داده می­شود. تکنیک لعاب اغلب محصولات تیدارس، تکنیک لعاب پاشیده می­باشد. لعاب پاشیده از تکنیک های نقاشی روی سفال در ایران دوره اسلامی (قرون 3 تا 5 هجری قمری) می­باشد. از مشخصات بارز این شیوه میتوان به استفاده از رنگ های سبز، ابی و قهوه ای در لعاب اشاره کرد.